Rzeka

- Już równie dobrze mogłaś leżeć bez głowy... A to tylko śliczny nosek zniszczony... - Mówiąc te słowa, podszedł do dziewczyny i przywalił jej pięścią w splot słoneczny. W lewej dłoni nadal dzierżył miecz.
- Mówiłem Ci. Ta walka była od samego początku przesądzona. Jedyną osobą która tutaj może umrzeć, jesteś Ty. - Uśmiechnął się delikatnie. - Jeśli nie możesz tego pojąć to albo jesteś za młoda i niedoświadczona, albo za głupia.

Nie mogła jeszcze bardziej wcisnąć się w drzewo, więc po prostu stała, czekając na uderzenie. A może wcale się go nie spodziewała? Niestety cios znów nadszedł nim jej zaklęcie zostało ukończone, co spowodowało kolejne jego przerwanie. Ealatie zakaszlała i zgięła się wpół, uciskając miejsce, w które została uderzona. Całe szczęście, że miała o co się oprzeć, inaczej może nawet padłaby na ziemię. Krew z nosa spłynęła już na jej usta, ale nie dbała teraz o to. Walczyła o oddech, w zasadzie kompletnie nie słuchając tego, co mówi do niej Nitred.
- Jestem młoda - przyznała z wysiłkiem, cicho i słabo, wyłapując końcówkę jego wypowiedzi, zaraz jednak zrezygnowała z dalszego mówienia i podniosła się, wciąż trzymając ręce na brzuchu, ale nie dusząc się już. Zaczerpnęła łapczywie powietrza i ku jej uldze operacja ta powiodła się, była już w stanie prawie miarowo oddychać. No, zresztą dziwne byłoby, gdyby anioł dał się w ten sposób uśmiercić.
- Nie wygrasz ze mną. Jeśli nie dam rady teraz, zabiję cię przy pierwszej lepszej sposobności. Zło nie może swobodnie stąpać po ziemi i bogowie mi świadkiem, że jesteś złem.

Nic nie odpowiedział, tylko złapał anielicę za włosy, i pociągnął do przodu, samemu ustawiając się do niej bokiem. Gdy ta poleciała do przodu, uniósł miecz i przywalił jej płazem prosto w potylicę, nie szczędząc na sile uderzenia. Chciał zakończyć pojedynek, póki jeszcze miał cierpliwość i siły na powstrzymanie się od zadania poważniejszych ran.

Ealatie, zaskoczona, nawet nie protestowała i nie broniła się, kiedy została pociągnięta za włosy. Właściwie to nawet nie wiedziała, co się dzieje. Albo inaczej, jej myśli zaprzątało aktualnie coś zupełnie innego. Czy rzeczywiście aż taka była różnica między nimi? Rzeczywiście brakowało jej doświadczenia? Przecież to niemożliwe. Była aniołem! Chciała się odezwać, by zrugać go za jego zachowanie, wytłumaczyć, że nie wolno ciągnąć kobiet za włosy, kiedy poczuła silny ból w okolicy głowy. A może tylko jej się wydawało, że boli? Może... Wkrótce potem nie wiedziała już nic. Straciła świadomość, a jej bezwładne ciało osunęło się na ziemię. Skrzydła oczywiście się nie zdematerializowały.

Schował miecz z powrotem do pochwy.
- I co by z Tobą zrobić aniołeczku? Zostawić Cię nie mogę zbytnio, bo jeszcze jakiemuś wilkowi zaszkodzisz na żołądek, bo na pewno nie jesteś lekkostrawna...
Tak rozmyślając, co by zrobić z Eakatie ściągnął z siebie płaszcz oraz tunikę, które po ówczesnym zawinięciu ze sobą zawiązał wokół bioder.Spojrzał jeszcze raz na nieprzytomną...
- Dobra, zabiorę Cięze sobą... - Po czym zmaterializował swoje skrzydła. Czarne niczym najciemniejsza noc. Nie rozprostował jednak ich, bo w lesie było to niewykonalne.
Podniósł leżącą kobietę i ruszył z nią na rękach przez las szukając miejsca gdzie mógł wzbić się spokojnie w powietrze. Kobieta była zdecydowanie lekka, nie ciążyła mu zbytnio na rękach, więc marsz był tak samo lekki jak wcześniej.

Nitred zdecydował się zabrać dziewczynę ze sobą, ale czy aby na pewno dobrze postąpił? Kobieta faktycznie do ciężkich nie należała, a i anioły miały nieco więcej siły niż ludzie, więc przynajmniej problemów z ciężarem być nie mogło.
Gdzieś z oddali dobiegało co chwilę ciche powarkiwanie albo wycie wilków, żaden jednak nie zbliżył się dostatecznie, by mógł stanowić zagrożenie. Po jakimś czasie spokojnej wędrówki drzewa przerzedziły się, ale bynajmniej nie był to koniec lasu. Mężczyzna wyszedł na niewielką polanę, z której mógł dojrzeć majaczący w oddali królewski zamek mieszczący się w stolicy Atteliru - Zon`ario. Wszędzie wokół były drzewa; wszystko wskazywało, że wcześniej kompletnie zboczyli ze ścieżki, zagłębiając się coraz dalej w rozległy, zajmujące spore tereny las, który wcale nie uchodził za bezpieczny.
Ealatie nadal była nieprzytomna. Wygląda na to, że oberwała naprawdę mocno i pośpi jeszcze dobrą chwilę.

Rozejrzał się w koło.
- Powinno być dobrze.
Rozprostował swoje skrzydła, po czym wzbił się w powietrze, obierając kierunek na Zon'ario, a szczegółowo rzecz biorąc na dzielnicę mieszkalną.