Tunel

I kto by pomyślał, że dziewczę zawędruje aż tutaj, to tego złowieszczego, mrocznego tunelu. Przeszło trzy godziny temu wybrała się na spacer po puszczy, a licho jakie chciało, że dotarła właśnie tutaj. Była zmęczona, jednak coś podświadomie nakazywało jej iść dalej. Ach, ta zgubna, ludzka ciekawość. Niezwykle intrygowało ją dokąd ów tunel prowadzi, nie zwracała nawet uwagi na fakt, iż jego podłoże najprawdopodobniej wyścielone jest kośćmi, zwłaszcza czaszek - nic innego nie wydaje podobnego odgłosu, gdy się nań nadepnie. Dopóki nie widziała, nie zastanawiała się nad tym po czym idzie, a nie widziała właściwie nic, podziemny korytarz był całkowicie ciemny.
Do czasu.
Po przejściu kilkunastu, może kilkudziesięciu kroków oślepił ją nagły blask. Kiedy jej wzrok przyzwyczaił się już do jasności, jaka tu panowała, zauważyła, że co kilka metrów w ściany wetknięte są zapalone pochodnie. Dziwne. Komu chciałoby się je wszystkie zapalać?
Ale nieważne. Szła dalej.

Ethlay wędrował już od dłuższego czasu ciemnym tunelem. Nawet nie zauważył kiedy się tu znalazł. Cały czas miał w pamięci wydarzenia które go nie dawno spotkały. Dopiero po jakimś czasie zorientował się, że idzie jakąś jaskinią wyłożoną kośćmi. Przystanął na chwilę aby się rozejrzeć co go otacza oraz co mogło być przyczyną śmierci tylu istot. Gdy już prawie całkowicie doszedł do siebie po nie miłym przeżyciu z przed paru godzin usłyszał przed sobą jakieś szmery i głosy pękających kości. Przeszył go dreszcz, miał już dosyć przeżyć na dziś. Przykucnął przy ścianie i czekał.. Czekał na kogoś lub coś.

A młoda panna nieświadoma niczego maszerowała nadal nierówną drogą, podłożem tunelu. Pozwoliła nawet, by delikatny uśmiech wkradł się na jej twarzyczkę, być może przypomniało jej się właśnie coś zabawnego, coś co ów uśmiech wywołało.
W pewnym momencie zaczęła zastanawiać się jak długo idzie już tą drogą. Coś jej się nie podobało, ot, jej wewnętrzne odczucia. Mimowolnie spojrzała pod nogi, pierwszy raz odkąd tutaj weszła. Wzdrygnęła się. Widząc te wszystkie kości poczuła się nieswojo. Czyje to pozostałości? Dlaczego i w jaki sposób się tutaj znalazły? Zaczynało robić się...strasznie. Znów przebiegł ją dreszcz. Przyspieszyła kroku, a po uśmiechu, który wcześniej gościł na jej twarzy nie było śladu.
- Och, przecież to tylko głupie czaszki - mruknęła pod nosem, jakby sama sobie próbowała dodać otuchy. Bo i fakt, widok może niecodzienny, ale przecież nie było się czego bać. Kości nagle nie ożyją i jej nie zaatakują. Nie?
Dziewczyna powoli zbliżała się do miejsca, w którym zatrzymał się mężczyzna. Nie widziała go, nie słyszała. Nie miała zielonego pojęcia o jego istnieniu.

Młody mężczyzna (a przynajmniej z pozoru młody) cały czas wpatrywał się w miejsce z którego dobiegały hałasy. Nagle zauważył pewną sylwetkę zbliżającą się w jego stronę. Nie miał ochoty znów uciekać, tak więc przygotowany był na coś czego bardzo nie lubił, na walkę. Nie chęć do walki nie była jednak przeszkodą aby się jej nauczyć. Wiedział, że w dzisiejszych czasach trzeba umieć się obronić, jednak korzystał ze swojej siły w ostateczności. Gdy postać się zbliżyła na dostateczną odległość, aby dokładnie się jej przyjrzeć, odetchnął z ulgą. Była to młoda, sympatyczna (a przynajmniej na taką wyglądała) kobieta. Wiedział, że mogła się okazać groźnym przeciwnikiem, lecz stereotyp, że kobieta z natury jest słaba i bezbronna wziął nad nim górę. Powoli się podniósł, tak aby nie wystraszyć dziewczyny, postąpił kilka kroków w jej stronę i się zatrzymał. - Widzę, że nie tylko ja wędruję w tym pełnym trupów tunelu... - Odezwał się spokojnym głosem. Przypomniał sobie po chwili trwającej dwa oddechy o dobrych manierach więc pośpiesznie dodał- przepraszam.. zapomniałem się przedstawić. Nazywam się Ethlay i chyba się zgubiłem w tym.. No właśnie, nawet nie wiem czym.-

Kiedy mężczyzna pojawił się przed nią, ot tak, znikąd, zatrzymała się gwałtownie, idealnie przedstawiając proces błyskawicznego zapuszczania korzeni. Mierzyła go wzorkiem, od stóp do głów, ale ani drgnęła. Zgodnie z jego zamierzeniami, nie przestraszył jej. Była jedynie nieco zdezorientowana...i może odrobinę zaskoczona. No bo kto u licha pchał by się dobrowolnie pod ziemię? Ona to co innego, badała tunel, kodowała w pamięci wszystkie uciekające na prawo czy lewo korytarzyki zaciekawiona jednocześnie tym, dokąd każdy z nich może prowadzić. A on? Zgubił się, biedaczyna. Jakież to banalne, jakie ludzkie. A właśnie. Obdarowała go jeszcze jednym spojrzeniem, tym razem dziwnie podejrzliwym. Wiedziała, że nie są na tym świecie sami, ludzie. Byli też inni, pozostałe dwie rasy zamieszkujące Attelir. Z kim właśnie miała przyjemność? Mogła czuć się w miarę bezpiecznie? Bez obaw, że zaraz zostanie całkowicie pozbawiona krwi bądź rozszarpana na strzępy i częściowo skonsumowana?
- Reainae - odezwała się wreszcie wyjawiając swe imię, a zarazem przerywając krótkotrwałe milczenie z jej strony. - Jesteśmy w tunelu, paskudnym tunelu. Aż strach pomyśleć cóż za bezlitosne stwory obrały go za swój dom.
Mówiła cicho, aczkolwiek wyraźnie, melodyjnie. Nadzwyczaj spokojnie. Cofnęła się o krok, stwierdzając nagle, że stoi zdecydowanie za blisko swego rozmówcy, mimo, iż jeszcze przed chwilą dzieliły ich ze dwa metry.
- Zastanawia mnie w jaki sposób się tutaj zgubiłeś. Przecież jedynie główny korytarz jest oświetlony, wystarczyło nim podążać, by stąd wyjść. Ale Ty pewnie szedłeś jednym z zaciemnionych, bocznych tunelików, mam rację?

Ethlay nie wyczuwał od nieznajomej charakterystycznej woni którą wydzielają jego pobratymcy, czy też wampiry. Przypuszczał więc, że ma do czynienia z człowiekiem. Mógł więc być teoretycznie spokojny, jednak zaniepokoił go głos i sposób wypowiadania się dziewczyny. Był dziwnie spokojny. Młoda, błąkająca się samotnie kobieta po takim miejscu pełnym śmierci, która nie okazuje choćby odrobiny strachu to raczej nie codzienny widok- Pomyślał. Po krótkim zastanowieniu odpowiedział. -No cóż.. Zgadłaś. Dostałem się tu zupełnie przypadkowo, gdy...- Zawahał się. Nie chciał dzielić się tym co go spotkało całkiem nie dawno. Atmosfera w ledwo oświetlonym tunelu pełnym czaszek i tak była wystarczająco nie przyjemna. Jemu to nie przeszkadzało, widział już dość aby w takim miejscu okazać pełne opanowanie, nie wiedział jednak z kim ma do czynienia, tak więc chciał pozostawić jak najwięcej historii ze swego życia wyłącznie dla siebie. Poza tym nie chciał martwić dziewczyny. - No.. w każdym razie, szedłem jednym z korytarzy... - wskazał ręką w stronę z której przyszedł nie przestając mówić. - ..., dostrzegłem światło i kierowałem się w jego stronę, po czym tutaj doszedłem. Za chwilę, usłyszałem Ciebie. I jak widać teraz ze sobą rozmawiamy.- Przerwał. Wiedział, że za kilka godzin na niebie pojawi się pełnia, musiał się więc śpieszyć by nie zrobić różnych głupstw. Zapomniał wziąć przed podróżą eliksir, który pozwolił by mu na opanowanie swojego zwierzęcego instynktu zabijania. Zmienił nagle temat.- Znasz może najkrótszą drogę do wyjścia? Mam już dosyć tego tunelu.- Powiedział, tak aby jego słowa zabrzmiały jak najprawdopodobniej, mając nadzieję, że dziewczyna go wyprowadzi niczego nie podejrzewając.

- Czekaj, czekaj. Jak to mnie usłyszałeś? - spytała powoli, analizując to, czego właśnie się dowiedziała. Skoro ona go nie słyszała, nawet, gdy się do niego coraz bardziej zbliżała, to w jaki sposób on mógł słyszeć ją? Ludzki zmysł tego nie potrafi, wiedziała na pewno.
- Człowiek nie posiada aż tak dobrego słuchu. Ja w każdym razie na mój nie narzekam, a nie miałam zielonego pojęcia, że ktoś może iść z naprzeciwka. - Szczególny nacisk nałożyła na słowo "człowiek". Chociaż jakby nie patrzeć, gdyby był przedstawicielem innej rasy zapewne dawno by już ją zaatakował, a póki co nie wykazywał takowych chęci, nawet tych najmniejszych.
Nie należy nikogo o nic podejrzewać jeśli nie ma się wystarczających dowodów na potwierdzenie swych domysłów. A ona ich nie miała.
- Skoro jakoś tutaj weszłam, to i wyjść potrafię. Wystarczy, że będziesz kierował się w stronę końca oświetlonej części tunelu. Ostatni jego kawałek będziesz musiał pokonać błądząc w mroku, bowiem w owym odcinku nie ma śladu po pochodniach. Cóż, poradzisz sobie. Ja idę dalej, nie wrócę z tobą. Ale poczekaj. Opowiesz mi najpierw co takiego wydarzyło się zanim tutaj trafiłeś. Jeśli zaczynasz jakąś myśl, zawsze staraj się ją dokończyć.
Tak jak się spodziewał, dziewczyna uwierzyła w jego słowa. Na myśl jej nawet nie przyszło, że ten chce się stąd wydostać tylko dlatego, że nieubłaganie zbliża się pełnia.


//Tak, wiem. Bez sensu, dużo powtórzeń...ale wena mi uciekła ;d.//
//Nie chciałam odpisywać postem, więc wtrąciłam się do twojego. Mam nadzieję, że mi wybaczysz. | Mi się podoba. ;D//

Cytat :

- Człowiek nie posiada aż tak dobrego słuchu. Ja w każdym razie na mój nie narzekam, a nie miałam zielonego pojęcia, że ktoś może iść z naprzeciwka. -

Ethlay zdenerwował się na samego siebie, że jest taki nie uważny i już drugi raz mógł zaszkodzić sobie w zachowaniu anonimowości. Musiał więc teraz uważnie dobierać słowa gdyż następna wpadka mogła by go zdemaskować. Domyślił się, że dziewczyna zaczyna coś podejrzewać ponieważ słowo "człowiek" wypowiedziała ze szczególnym naciskiem.
-hmm.. Może jednak Twój słuch nie jest aż tak dobry?- uśmiechnął się. - Prawdopodobnie jednak usłyszałem Cię wcześniej ponieważ przystanąłem tutaj na chwilkę by przyjrzeć się uważnie szczątkom. Tak więc Ty nie mogłaś mnie słyszeć. Zresztą gdybym nie był człowiekiem, to myślisz, że mogła byś tu jeszcze stać tak spokojnie?- Miał nadzieję, że Reainae zastanowi się nad jego słowami i faktycznie zda sobie sprawę, że to nie możliwe iż jest nie-człowiekiem.

Cytat :

- Skoro jakoś tutaj weszłam, to i wyjść potrafię. Wystarczy, że będziesz kierował się w stronę końca oświetlonej części tunelu. Ostatni jego kawałek będziesz musiał pokonać błądząc w mroku, bowiem w owym odcinku nie ma śladu po pochodniach. Cóż, poradzisz sobie. Ja idę dalej, nie wrócę z tobą. Ale poczekaj. Opowiesz mi najpierw co takiego wydarzyło się zanim tutaj trafiłeś. Jeśli zaczynasz jakąś myśl, zawsze staraj się ją dokończyć.

Tak jak się spodziewał- Wiedziałem, że zapyta o niedokończoną myśl. Natychmiast jednak wymyślił sobie historyjkę.
- No dobrze.. jeśli chcesz wiedzieć to nie mam wyboru. Powiem w wielkim skrócie aby nie zanudzać. Włóczyłem się bez celu poza bramami miasta. Byłem zdenerwowanym dniem, tak więc chciałem spędzić trochę czasu sam. Odetchnąć. Zostałem jednak zaatakowany przez wampira. Może jednak powinienem powiedzieć, że prawie zaatakowany. W ostatniej chwili rzucił się na niego wilkołak. Miałem wiele szczęścia, że te rasy tak bardzo się nie lubią. Celowo, nie celowo ale wilkołak mnie uratował. Nie wiem jak skończyła się ta walka, uciekałem ile tylko sił w nogach nie oglądając się za siebie. Zauważyłem mały otwór do którego się wślizgnąłem. Z czasem się poszerzał i zdałem sobie sprawę, że jestem w tym tunelu. Bałem się wrócić, więc szedłem przed siebie aż się zgubiłem.- Skończył, będąc z siebie dumnym, że w tak krótki czasie (nie zauważalnie krótkim) wymyślił historię, która jego zdaniem utrzyma dziewczynę w pewności iż jest on jednym z ludzi. Zaczekał chwilę patrząc na reakcję swojego rozmówcy próbując stwierdzić czy się nie mylił. Po czym dodał
-Dziękuję za wskazanie drogi. Mam nadzieję, że kiedyś się jeszcze spotkamy lecz w nieco milszym miejscu Reainae. - odwrócił się i szedł powolnym krokiem w wskazanym kierunku przez dziewczynę.




// Dobra, to już kompletne zero ale nie wiedziałem co napisać. Aa i coś zacząłem cytować i nie wiem czy tak może być. Może ? //
//Według mnie może. I fajnie. ;D //
//W zasadzie wszelkich cytatów powinno się unikać ;>. Jednakże, jak by nie było, jest to swego rodzaju styl pisania, więc... sama nie wiem. //

//Pani na czerwono dziękuję A Pani na niebiesko jeśli nie wie, to kto ma wiedzieć? //
//Nie ma za co, uściślając, to różowy. ;D Ja wiem, i mówię, że można, bo wtedy jest ciekawiej, ale jak będzie za dużo, to bez sensu. ^^
Do MG/Rey/Fejsa/Naey: a mnie się czepiałaś, o Twoje czerwone włosy?//
//Co to w ogóle za spam na postach ma być? ;> Mój kolor, Ethlayu, jest fioletowy. Tak jak mówi Szarlotka, co za dużo, to nie zdrowo. Char, bo one są miedziane, nie czerwone xd.//
//Dla mnie to czerwony i niebieski Nic nie poradzę//