Orchidea

Imię: nie wiadomo, wołają na nią Orchidea
Nazwisko (nieobowiązkowe): -
Wiek: przemieniona w wieku 23 lat, obecnie ma ich 76
Rasa: wampir
Profesja: złodziej, krętacz, oszust
Wiara: Serentae
Nadprzyrodzona umiejętność (dotyczy wyłącznie człowieka): -
Wygląd: z pozoru delikatna, drobna, z zadziornym spojrzeniem. Nie jest wysoka ani dobrze zbudowana, dlatego dużo łatwiej jest jej spełniać się w zawodzie złodziejki. Posiada długie aż za tyłek, białe włosy, które kiedyś właściwie były brązowe - zmieniły swój kolor w przeszłości, na skutek zdenerwowania jakiejś wiedźmy.
Charakter: Dea jest osobą niesamowicie wręcz rozrywkową. Zazwyczaj głęboko w poważaniu ma wszelkie zasady, kpi z nakazów i zakazów. Jeśli ktoś zaczyna dyktować jej warunki, ona zaczyna owego ktosia kompletnie olewać. Nie można powiedzieć, że gardzi ludźmi, ale z pewnością nie szanuje ich życia, bo nie dba o to, czy nie pożyczy sobie od nich zbyt wiele krwi. Najpewniej wychodzi z założenia, że jeśli kogoś ubędzie, w jego miejsce zaraz pojawi się ktoś nowy. Nie jest do końca wyprana z uczuć, choć nie potrafi kochać. Mężczyzn bierze sobie jedynie na jedną noc, ewentualnie na kilka, jeśli jej się spodobają. Przyjaciół też raczej nie ma - ot, typowa samotniczka. Bawi się ze wszystkimi, a jednocześnie nikomu nie pozwala się do siebie zbytnio zbliżyć. Nie jest ciekawska, ale jeśli zależy jej na dowiedzeniu się czegoś, użyje wszelkich dostępnych środków. Nie lubi kiedy ktoś jej odmawia, podczas gdy ona sama wyjątkowo rzadko wyraża na coś zgodę. I co najważniejsze, jest złodziejką nie dlatego, że potrzebuje pieniędzy, a dlatego, że uważa, iż okradanie innych to świetna zabawa. Podobnie jak szukanie zaczepek i wszelkiej maści innych kłopotów jest przez nią nazywane świetną zabawą. Często mówi wszystko wprost, dlatego też oczekuje tego samego od swoich rozmówców. Na co dzień nie uchodzi za istotę groźną, choć można przypiąć jej łatkę osoby nieprzewidywalnej, zwłaszcza kiedy wygląda na znudzoną.
Znaki charakterystyczne: brak
Historia: Nigdy nie podejrzewałam, że sprawy obiorą taki, a nie inny kierunek. Z początku nie chciałam wierzyć, wmawiałam sobie, że to nic, zwykła choroba, tragiczny stan umysłowy, który z czasem zaniknie, ustąpi miejsca dawnemu. Ale myliłam się. Wielce się myliłam.
Kiedyś, gdy byłam jeszcze małą dziewczynką, układałam w głowie wiele planów związanych z moją przyszłością. Chciałam zostać cenioną wśród ludu wojowniczką, szanowaną i szanującą innych. Chciałam mieć dobrego męża oraz dwójkę kochających, zdrowych dzieci - rodzinę, z którą zamieszkałabym w pięknej, olbrzymiej posiadłości na obrzeżach miasta. Chciałam... ach, jakże daleko sięgały moje marzenia. A teraz... Teraz wszystkie plany szlag trafił.
Nie jestem z tego powodu zadowolona. Wręcz przeciwnie. Jestem niewyobrażalnie wściekła, bo życie nie toczy się po mojej myśli. I powiem szczerze, źle się dzieje, kiedy targają mną silne, negatywne uczucia.
Wtedy tracę nad sobą panowanie.
...
Posiadana, używana broń: dwa długie noże
Ekwipunek: skórzane spodnie mocno opinające nogi, niewysokie buty z miękkiej skóry, biała, męska koszula z długim rękawem, zapinana na guziki, pas z pochwami na noże po obu stronach bioder, czarna peleryna, mieszek z kilkoma monetami, również przypięty do pasa
Obecne miejsce zamieszkania [Zon`ario/Sull/Voas/brak - wędrowiec]: Sull