Naeya

Imię: Naeya
Nazwisko (nieobowiązkowe): Ona sama nazwiska nie posiada, królewskie zaś brzmi: Ectevress
Wiek: Dwieście szesnaście lat, nie wliczając dwudziestu przeżytych przed przemianą.
Rasa: Wampir, o czym wie jedna osoba, jej wierny sługa. Reszta postrzega ją za człowieka.
Profesja: Aktorka
Wiara: Terunii
Wygląd: Wysoka, delikatnej, wątłej budowy kobiecina. Jasne, złociste włosy sięgają jej za łopatki, a niesforne loki niekiedy wpadają do ciemnych, niemalże czarnych ocząt dziewczęcia. Cerę ma niezwykle bladą, podobnie zresztą jak i usta. Niczym istota, z której dawno już uszło życie - niewielu, którzy używają owego porównania wie, że jest ono prawdziwe. Że Naeya tak naprawdę wcale nie żyje.
Gustuje ona w obszernych, kosztownych sukniach szkarłatnej barwy, nie omieszka także założyć doń gustownego naszyjnika z pereł.
Charakter: Naeya jest nie mniej, nie więcej jak zła. Ciężko jej przejawiać jakiekolwiek pozytywne uczucia, jak to u umarlaków zwykle bywa. Zrzędliwa, złośliwa, uparta i zaskakująco podła. Nie cofnie się przed niczym, do celu idzie po trupach, dosłownie. Wymordowała przecież masę osób, skazując ich bezpodstawnie na śmierć, dlatego tylko, że sprzeciwili się jej woli, bądź też zaczęli domyślać się przypadłości kobiety. Przez okres pięciu już lat sprytnie ukrywała swą rasę przed ludem, co świadczy o tym, że posiada nadzwyczajne umiejętności aktorskie. Ba! Całe jej życie jest jednym wielkim teatrem.
Znaki charakterystyczne: Jest martwa, choć wedle opinii ludu jednak żyje.
Historia: Ineeya - bo tak się wcześniej nazywała - nie miała łatwego dzieciństwa. Jej matka opuściła swą rodzinę przy porodzie drugiego dziecka, brata Ineeyi - Canharda. Była kobietą bardzo słabą i chorowitą, utraciła wtedy wszystkie swe siły i po prostu wyzionęła ducha. Jej córa, jako, że miała w owym czasie już trzynaście lat, musiała chociaż po części przejąć obowiązki gospodyni. Niestety przydzielono jej także powinność wychowywanie dziecka, ojciec bowiem miał na głowie wiele innych spraw, zwłaszcza pracę. Było bardzo ciężko, często brakowało im funduszy, chociażby na jedzenie. Mieli jednak co innego. Coś, dzięki czemu przetrwali te najtrudniejsze okresy życia. Miłość. To ona dodawała im otuchy, pozwalała wierzyć w lepsze jutro. Bo czymże byłaby rodzina, gdyby jej członkowie nie kochali się, nie wspierali nawzajem?
Zdarzył się jednak pewien feralny wypadek, przez wzgląd na który zmuszona była bez słowa wyjaśnienia opuścić dom. Wypadek, który popsuł wszystko, całe jej dotychczasowe życie odwrócił do góry nogami. Do dziś pamięta dzień, w którym, jak co miesiąc wybrała się na zakupy do największego w okolicy miasta portowego, Aebenur. Najkrótsza doń droga prowadziła przez gęsty, zajmujący ogromną powierzchnię gruntu las. Ciemny i złowrogi. W owym lesie od jakiegoś czasu ukrywał się młody wampir. Nie potrafił on jeszcze do końca zapanować nad sobą, nad swym pragnieniem, rządzą krwi, w związku z czym, gdy zobaczył samotne dziewczę spacerujące nieopodal jego nory nie wytrzymał, zupełnie jakby obce mu było pojęcie silnej woli. Zaatakował jasnowłosą, zatopił kły w jej szyi. A kiedy dotarło do niego co właśnie zrobił, gdy oderwał się od jej ciała było już za późno. Pozwolił sobie na zbyt wiele, umierała. Widział tylko jedną opcję. Chcąc uciec od narastających wyrzutów sumienia naciął kłami swój nadgarstek, który zaraz po tym przystawił do ust dziewczyny i nakazał pić krew. Piła łapczywie. Krztusiła się. Ale nie umarła, chociaż można by zacząć to kwestionować. Została potępiona, stworzona po to, by zabijać. Pasożytować. Z biegiem lat zaczęła przyzwyczajać się jednak do swej przypadłości, a nawet nauczyła się skutecznie ją wykorzystywać. Od jakichś czterdziestu lat rozwija swe umiejętności aktorskie, oszukuje ludzi na wszelakie możliwe sposoby.
Kilka lat temu, usłyszawszy, że miłościwie nam panujący król umiera, a jego posłańcy poszukują córki jego brata, by uczynić ją przyszłą królową, postanowiła odnaleźć ją pierwsza. I udało jej się. Wiedziała, że rodzina owej młódki nie utrzymywała prawie żadnych kontaktów z władcą Atteliru, dlatego też bez obaw mogła wymordować jego krewnych, samą siebie zaś mianując członkinią rodu Ectevress. Przybrała imię Naeya, bo to Naeyi królewscy słudzy szukali. Nie wiedziała o niej jednak właściwie nic, bo i żadna wiedza nie była jej w tym temacie potrzebna. Obecnie nie żył nikt, kto mógłby ową kobiecinę znać.
Dziś rządzi krainą, dbając o to, by absolutnie nikt nie dowiedział się o jej przeszłości, przypadłości i wszystkich dotyczących jej osoby kłamstwach, które ujrzały światło dzienne.
Posiadana, używana broń: -
Ekwipunek: Sakiewka po brzegi wypełniona złotem.
Obecne miejsce zamieszkania [Zon`ario/Sull/Voas/brak - wędrowiec]: Zon`ario

Meane & Creul